วันเสาร์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

The destiny ... I can't deny it' 25

# Chapter 25

__________________________________________________________________________________

แบบนี้หรอ ?ร่างสูงพูดเสร็จก็ก้มลงจูบเบาๆหลายๆที จนคชาต้องยอมให้ลิ้นอุ่นๆเข้ามาเกี่ยวพันกับลิ้นของตัวเองที่พยายามหลีกหนี ... แต่หนีไปหนีมาดันไปเผลอตอบสนองมันตอนไหนว่ะ !
“… อื้อออ อืม อ่ะ ..”
หรือแบบนี้ ?เต๋าผละจากริมฝีปากบางแล้วเปลี่ยนเป้าหมายเป็นซอกคอหอมๆของร่างข้างใต้แทน สูดหายใจเข้าแรงๆจนชื้นใจแล้วก็ไล้ริมฝีปากอุ่นของตัวเองไปตามแนวคอขึ้นลงไปมากดจูบเบาๆไว้ตลอดทางจนไปหยุดที่กกหูแล้วขบใบหูร่างเล็กเบาๆ
“… อืออ อื้อ ยะ หยุด .. อ่ะ .. อ้ะ ..”
แบบนี้ด้วยหรือป่าว ?เต๋าผละออกจากใบหูอีกครั้งหลังจากขบเม้นเรียกเสียงครางเบาๆได้ ครั้งนี้ร่างสูงเปลี่ยนเป้าหมายเป็นยอดอกใต้เสื้อนอนบางๆของคชาบ้างแค่เต๋าแกล้งปัดผ่านเสื้อนอนให้เฉียดโดนเบาๆก็มีเสียงครางมาให้ได้ยินแล้ว มือหนาเลิกเสื้อนอนของคชาให้ขึ้นสูงจนถึงคอแล้วเริ่มเคล้นคลึงยอดอกทั้งสองข้างก่อนจะเริ่มลูบไล้ไปทั้งตัวร่างเล็ก
“.. อ๊ะ อ๊า อืออ ตะ เต๋า อย่า อ่ะ …”
แบบนี้ก็ห้ามใช่ไหม ?เต๋าพูดก่อนจะก้มลงไปใช้ริมฝีปากขบเม้นยอดอกแทนการใช้นิ้วเคล้นคลึง ส่วนมือก็ยังคงลูบไล้ปลุกปั้นอารมร์ร่างเล็กให้มากขึ้นๆ ริมฝีปากร้อนดูดดึงขบกัดยอดอกเบาๆแต่เรียกให้มือของร่างเล็กทั้งสองมาเกาะไว้ที่ไหล่แกร่งแล้วบีบแน่นเหมือนให้มันช่วยระบายความเสียวได้ เต๋าผละมาทำแบบเดียวกันที่อกอีกข้างก่อนจะไล้ริมฝีปากลงเรื่อยๆจนสุดที่ขอบกางเกงนอนระหว่างทางก็ดูดเม้นเนื้อเนียนให้ขึ้นรอยแดงสีจางๆไว้ด้วย
“. อ่ะ อื๊ออ เต๋า .. อ๊า .. อึก อ๊า .. อื้ออ .. เต๋า .. อ๊ะ
แล้วแบบนี้ล่ะ ?เต๋าพูดขณะที่มือเกี่ยวกางเกงนอนไว้แล้วดึงมันลงช้าๆจนสุดปลายเท้าแล้วเงยหน้ามามองคชาที่เริ่มอยู่ไม่นิ่งขาขาวๆขยับเสียดสีกับเตียงไปมา ร่างเล็กของคชาหลับตาเงยหน้าขึ้นแล้วหอบเอาอากาศเข้าปอดจนอกขยับขึ้นลงแรงๆยิ่งตอนที่คชาลืมตาแล้วเหลือบมามองเขาใบหน้าที่มีเม็ดเหงื่อผุดประปรายประกอบกับสายตาคล้ายจะเว้าวอนที่ไม่รู้ว่าอยากให้หยุดหรือทำต่อกันแน่ แต่ดูจากสถานการณ์แล้ว ยังไงเขาก็หยุดมันไม่ได้แล้วเหมือนกัน !!
“…  ตะ เต๋า อื้อออ ยะ อย่า อ๊ะ อ๊า อืมมมม มะ ไม่ อึก อ๊า .”
แล้วแบบนี้ห้ามด้วยไหม ?เต๋าพูดเสร็จก็จับให้ขาของคชาพาดบ่าไว้ข้างหนึ่งส่วนอีกข้างให้ตั้งฉากกับเตียงแล้วก้มลงกอบกุมส่วนอ่อนไหวที่เต็มไปด้วยอารมณ์เข้าไปในปาก ใช้ลิ้มดูดดุนส่วนปลายเบาๆก่อนจะขยับปากรูดขึ้นลงพร้อมกับบีบคล้ายเป็นจังหวะ จนร่างเล็กร้องครางไม่เป็นภาษาแถมยังขยับขาเสียดสีร่างของเต๋าซึ่งมันเร้าอารมณ์จนเต๋าแทบจะทนไม่ไหว อยากจะจับร่างเล็กนอนคว่ำแล้วกดร่างเข้าไปแรงๆ
เต๋า พะ พอก่อน  อ๊า .. อื้มมมม อ่ะ อือออ ไม่ ไม่ไหว   อ๊า .. อ่ะ แล้ว เต๋า อือออ ..”
คชาปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องแกร่งเพราะเต๋าขยับขึ้นไปกดจูบปิดริมฝีปากร่างเล็กไว้ก่อน เพราะพึ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ไม่ใช่อยู่บ้านตนเองแต่มานอนค้างบ้านคชาถ้าทำอะไรเสียงดังเกินไปเขาอาจจะแย่ได้ ยิ่งห้องของป๊าคชาก็ไม่ไกลจากห้องพวกเขาอยู่ด้วย ถ้าได้ยินอะไรไปเขาซวยแน่ๆข้อหามาทำอย่างว่ากับลูกชายเขาถึงในบ้าน
เกือบแล้วนะเต๋าพูดเบาๆแล้วลูบเส้นผมที่ปรกหน้าคชาให้ขึ้นไป
แฮ่ก ๆ อะ ไอ้บ้า .. บอกว่าอย่าไง .. นี่ขนาดป๊าอยู่บ้านด้วยนะเนี่ยคชาหลังจากพักหอบหายใจเสร็จก็ว่าเขาต่อเลย อันที่จริงก็ไม่ได้กะให้เลยเถิดอะไรหรอกแค่จะแกล้งเล่นเฉยๆแต่คงเพราะไม่ได้สัมผัสร่างนี้นาน ยิ่งคิดถึงยิ่งได้สัมผัสสติก็เหมือนจะหายไปหมด
คชา .. มึงอะเสร็จแล้ว แต่กูยังค้างอยู่เต๋าพูดเบาๆชิดริมฝีปากร่างเล็ก
เรื่องของมึง .. นั่นห้องน้ำ ไปจัดการเองคชาเบือนหน้าหนีแล้วผลักอกแกร่งแรงๆให้ลุกออกจากตัว
ใจร้ายว่ะ !”เต๋าพูดแล้วทำหน้างอนๆแถมยังไม่ยอมขยับลุกออกไปจากตัวคชาสักที ยิ่งมีแค่เนื้อผ้ากางเกงนอนบางๆเท่านั้นที่กั้นอยู่ระหว่างส่วนนั้นกับร่างกายเขายิ่งทำทำให้คชารู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาอีกสามสิบเปอร์เซ็นต์
เออๆ ก็ได้ๆเดี๋ยวช่วย ... แต่ยังไงก็ไม่ให้ .. เอ่อ เข้ามา หรอกนะคชาพูดไปเขินไปจนเต๋าแทบทนไม่ไหว แต่ถ้าเขาเกิดหน้ามืดแล้วจับร่างเล็กมากดละก็ แค่คิดเขาก็ไม่กล้าจะทำให้ร่างตรงหน้าต้องเจ็บปวดอีกแล้วล่ะ อีกอย่างเต๋าก็ไม่อยากบังคับอะไรมาก ยิ่งที่นี่มันบ้านของคชาเองด้วยป๊ามันก็อยู่เพราะฉะนั้น
ก็ได้ๆ ไม่เข้าก็ไม่เข้า .. แต่ต้องใช้นี่นะพูดเสร็จก็เอานิ้วไปชี้ที่ริมฝีปากบางสีสดๆไว้ แค่นั้นหน้าของคชาก็แทบจะกลายเป็นสีแดงจัดในทันที
โอยยยย แล้วถ้าคชาจะไม่มีสิทธิเลือกขนาดนี้น่ะนะ !!!
__________________________________________________________________________________

วันศุกร์ที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

The destiny ... I can't deny it' 17

# Chapter 17

__________________________________________________________________________________

หึ ! กูจะไม่ยอมให้ใครมาเอามึงไปจากกูแน่เต๋าพูดแล้วกระชากกางเกงของร่างเล็กออกจากตัว คชายิ่งพยายามถีบตัวออกห่างเต๋ามากขึ้นแต่ก็ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะตอนนี้ทั้งร่างแทบจะถูกทาบทับโดยร่างสูงหมดแล้ว
มึงมีสติหน่อยดิว่ะ !”คชาพูดแทบจะตะโกนเพื่อทำให้อีกคนสนใจฟังกับบ้างแต่ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยอะไรเลยเมื่อเต๋าจับข้อมือทั้งสองข้างของเขากดไว้กับพื้นและเริ่มลงมือละเลงริมฝีปากกับยอดอกด้วยความรุนแรงจนตอนนี้มันเริ่มจะเจ็บจนช้ำแล้ว
กูมีสติดี กูถึงได้ทำแบบนี้ไง
โอ้ย ! จะ เจ็บ !”คชาร้องท้วงเมื่อเต๋ากัดซ้ำๆเดิมๆที่ยอดอก ร่างสูงผละออกไปและลงมือทำแบบเดียวกันกับอีกข้าง ถ้านี่คือคำว่ามีสติดีของเต๋า งั้นก็แปลว่าที่มันทำอยู่ในตอนนี้มันตั้งใจสินะ
เต๋าเงยหน้ามาจูบกับริมฝีปากบางที่เม้นปิดกันเน้นจนขึ้นสีซีดๆ เรียวลิ้นหนาไล้ไปรอบริมฝีปากที่ตอนนี้มีสีแดงปนอยู่บางๆเพราะเลือดที่มาจากมุมปากแตกๆของคนตัวขาว จนแล้วจนรอดคชาก็ไม่สามารถทนไปได้นานในเมื่อเต๋าเริ่มกัดแล้วพยายามจะเม้มริมฝีปากล่างเพื่อให้ร่างเล็กยอมเปิดปากออก
อื้อออ !”คชาสะดุ้งเมื่อมือหนาที่ผละออกไปจากข้อมือเมื่อไหร่ไม่รู้เริ่มไปลูบไล้ที่ส่วนล่างของตัวเอง คชาใช้มือข้างที่เป็นอิสระมาทุบที่แผ่นหลังกว้างแต่ไม่นานก็ต้องบีบมือที่ไหล่หนาแน่นเพราะเต๋าเริ่มรุกรานเขามากกว่าเดิม
ร่างสูงไล้ริมฝีปากลงมาตามแนวคางกัดและดูดเม้มไปตลอดทางที่ริมฝีปากลากผ่าน คชาตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อความเจ็บแสบมันมากขึ้นจากแรกๆจนตอนนี้ทั้งตัวเขาเต็มไปด้วยรอบจูบรอยกัด
สักพักเต๋าก็ผละออกจากตัวของคชาถอดเสื้อของตัวเองออกและนำมาฉีกเป็นสายยาวๆ เต๋าจับข้อมือทั้งสองข้างของคชาแล้วนำมาผูกกับขาเตียงไว้ คชาเกลียดการกระทำนี้ที่สุดและเต๋ากำลังทำมันด้วยตัวของมันเอง !!
ไม่เอา .. ปล่อย !”คชาดิ้นแต่ไม่ทันแล้วเพราะตอนนี้ดิ้นเท่าไหร่ผ้าที่รัดข้อมือไว้กับขาตียงมันก็ไม่หลุดออกหรอก เต๋าจับตัวคชาไว้ให้อยู่นิ่งๆแล้วเริ่มทาบทับลงมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้ต่างจากเดิมเพราะมันไม่มีอะไรปกปิดร่างกายเลยเหมือนเขา
ไม่ทันแล้วเต๋าพูดและจับร่างของคชาให้นอนคว่ำลง จับยกส่วนล่างให้สูงขึ้นจากพื้นและเริ่มส่งนิ้วเข้าไปด้านใน คชากัดปากตัวเองแน่นเขาเจ็บทั้งตัวทั้งใจในขณะเดียวกันอีกคนกลับกำลังมีความสุขที่ได้ทำแบบนี้กับเขา
พะ พอ .. ไม่เอา ฮึก แล้วน้ำตาสีใสไหลหยดบนพื้นเมื่อร่างสูงเริ่มแทรกแก่นกายเข้ามา ความอุ่นร้อนภายในร่างเล็กยิ่งทำให้สติของเต๋ากระเจิงร่างสูงหลับตาลงแล้วพยายามแทรกแก่นกายเข้ามาให้มากยิ่งขึ้น
น้ำตาที่หยดลงบนพื้นพวกนี้มันคงไม่มีความหมายเพราะไม่มีใครที่จะสนใจมันเลยสักคน
อ่ะ ชา อืมมเต๋าครางเสียงกระเส่าแล้วก้มลงมาแนบลงไปกับหลังของเขา มือหนึ่งพยุงร่างเล็กไว้ส่วนอีกมือก็ดันพื้นไว้ไม่ให้ล้มลงไป
จะ เจ็บ .. ฮือ ฮึก .. พอ ไม่เต๋ากระแทรกกายเข้ามาไม่หยุดยั้ง ไม่สนใจว่าตอนนี้น้ำตาหยดใสจะไหลร่วงไปบนพื้นขนาดไหน แม้กระทั่งเลือดสีแดงที่ไหลตามแนวขาเพรียวเต๋าก็ไม่ได้สังเกตสนใจมันเหมือนกัน
คชา .. อ่ะ อืออเต๋ายิ่งเร่งแรงเข้าออกพร้อมทั้งจูบแผ่นหลังเล็กที่สั่นไหวไปด้วย
ออกไป .. ฮืออ .. หยุด ฮึก
ชา .. ชา .. อ่าาาาาาาาน้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยในตัวของร่างเล็ก เต๋าปล่อยตัวของคชาในนอนอยู่บนพื้นช้าๆแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบกระดาษทิชชู่แถวๆนั้นเพื่อจะนำมาทำความสะอาด
ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบคชาหลับตาลงช้าๆเมื่อเต๋าเดินกลับมาที่เดิมในมือของร่างสูงถือกล่องทิชชู่ไว้แล้วเต๋าก็ค่อยๆนำมันมาเช็ดหลักฐานที่เขากระทำไว้เมื่อกี้ คชาขยับตัวหนีเล็กน้อยเมื่อร่างสูงทำความสะอาดให้เขา ตัวของคชาสั่นไหวเบาๆเมื่อน้ำตาที่พึ่งจะหยุดไหลลงมาอีกครั้ง

__________________________________________________________________________________

The destiny ... I can't deny it' 9

# Chapter 9

__________________________________________________________________________________

เต๋าถอนริมฝีปากออกจากปากของเขาก่อนจะขยับยิ้มเบาๆมาให้และพูดประโยคที่เขาคิดว่าเขาเป็นคนทำผิดเองทั้งหมด
ตอนแรกว่าจะนอนเฉยๆแล้วนะ แต่คนแถวนี้เรียกร้องอยากให้สนใจเอง .. มันเลยอดไม่ไหวเต๋าลูบเบาๆที่แก้มของเขา คชาควรจะปัดมันทิ้ง แต่ไม่รู้ทำไมมือไม้มันไม่ยอมขยับตามสมองสั่ง
ปล่อยเลย …”คชาแกล้งทำหน้ายุ่งใส่ ทั้งที่จริงๆแล้วเขารู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงไม่รู้ว่าเพราะตื่นเต้นกับเหตุการณ์หรืออย่างอื่น
ไม่ทันแล้วเต๋ายิ้มเจ้าเล่ห์มาให้คชา ก่อนจะจับร่างเล็กจูบปากไปอีกที
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาในขณะที่คนตัวสูงกำลังไล่ต้อนลิ้นเล็กๆนั่นให้ยอมตอบสนองกลับ ทั้งๆที่คชาก็ใกล้จะเคลิ้มแล้วเชียวใครโทรมาขัดได้ว่ะ มือเล็กตีเบาๆที่หลังของร่างสูงเหมือนจะบอกให้รับโทรศัพท์ก่อนมันจึงทำให้เต๋าต้องจำยอมผละออกและเอื่อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียง เมื่อเห็นว่าใครโทรมาเต๋าก็ส่งโทรศัพท์ไปให้ร่างเล็กที่นอนอยู่ด้านล่างแต่ก็ยังคงคร่อมคชาเอาไว้ ใครจะยอมปล่อยง่ายๆล่ะ จริงไหม ?
พี่ไทด์ .. นี่ผมคชานะร่างเล็กกรอกเสียงลงไปแล้วมองหน้าคนร่างสูงแบบสื่อว่าให้ลงไปจากตัวเขาสักที
ไม่ มี ทางเต๋าตอบขยับปากพูดเบาๆเน้นๆทุกคำ
[เออดีกำลังหาตัวอยู่เลย แล้วตอนนี้อยู่ไหน ?]
 “เอ่อ .. ผมอยู่บ้านเต๋าคชาตอบคำถามของคนเป็นพี่ที่น้ำเสียงดูหงุดหงิดนิดๆที่เขาหายตัวไปเลย
[นอนค้างที่นั่นหรอ ? โหยยย คนเขาก็ตามตัวกันให้วุ่น พอเจอแพรวาพี่ก็ถึงโทรมาหาเนี่ย ทีหลังจะไปไหน …]
คนในสายยังคงพูดต่อไปอย่างยืดยาว ส่วนคนที่นอนฟังอยู่นั้นแทบไม่รู้เรื่องรู้ราวกับคำพูดพวกนั้นเลยเมื่อเต๋าเลิกเสื้อยืดบางๆของเขาขึ้นจนมันเผยให้เห็นยอดอกและก้มลงไปดูดดุนหยอกล้อด้วยริมฝีปากอุ่นๆ คชากำโทรศัพท์ในมือแน่นด้วยความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น ส่วนอีกข้างก็ยกขึ้นมาปิดปาก กลัวตัวเองจะเผยครางออกไปให้ปลายสายได้ยิน
รีบ คุย สิ ครับเต๋าเงยหน้าขึ้นมาขยับปากบอกเขาและก้มลงไปทำต่อจากเมื่อกี้
[คชา .. ฟังอยู่รึเปล่า ?]
“.. อื้อ ..”ตอนนี้สติของคชาค่อยๆหายไปทีละนิดเพราะการกระทำของเต๋าที่ปลุกเล้าเขาหนักขึ้นทุกวินาที เมื่อกี้เขายังไม่แน่ใจเลยว่านั่นนะมันเป็นเสียงตอบรับคำถามของพี่ไทด์หรือเสียงครางกันแน่
[เออ อ้นมันจะคุยด้วยว่ะ]
อ่อ .. .. ครับคชาเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก
[คชาโอเคใช่ไหม ? เป็นห่วงแทบแย่]
โอ .. เคคชาตอบคำถามบีบโทรศัพท์ในมือแน่นไปอีกเมื่อคนตัวสูงเล่นกระชากกางเกงเขาออกแล้วลูบไล้ไปมาเฉียดกับแกนกายเขาเบาๆ มืออีกข้างจิกลงกับเตียงเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ
[งั้นอ้นก็โล่งใจแล้วแหล่ะ จริงสิ .. เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหาที่บ้านนะจะเอากระเป๋าไปให้]
คือ .. มะ ไม่ เป็นไร ชา .. ไปเอาเอง .. ดี .. .. กว่าพอคชาตอบได้จบประโยคอ้นก็แทบลืมไปแล้วว่าถามอะไรไป แล้วที่คชาตอบไปแบบนี้น่ะ ก็เพราะไอ้คนที่อยู่ด้านบนแท้ๆแม่งส่งสายตาหงุดหงิดพร้อมส่ายหน้ามาให้เขา พอเขาส่ายหน้ากลับไปบ้างมันก็กลับมาดึงสติอันมีอยู่น้อยนิดของเขาไปอีก แม่งเอาแต่ใจชะมัด !!
[อืมๆ งั้นคุยกับพี่ไทด์ต่อนะ]
“……”
[เออชา .. ตกลงงานที่แพรให้มาแก้อ่ะ ให้พี่มาแล้วใช่ไหม ?]
อ่อ ฮะ ค รับ
[อยู่ไหนอ่ะ ?]
ผม .. วะ วาง ไว้ .. อือ ที่ โต๊ะพี่คชาเสียงสั่นนอนบิดเร้าอยู่ใต้ร่างสูง เขาจะไม่ไหวแล้วนะ !! ร่างสูงเล่นปลุกเล้าเขาหนักเรื่อยๆแต่ไม่ยอมทำมากกว่านั้นอย่าที่เขาต้องการสักที เขากำลังต้องการ
[อ่อ .. แล้วเป็นไร ? ทำไมเสียงสั่น ?]
ไม่ .. มีไร ค ครับ ฮะ .. เอ่อ .. พ พี่ .. ผ ผมวาง  .. ละนะ แล้ว จะ .. อะ ทะ โทร ไปคชาตอบก่อนจะพยายามเอามือสั่นๆนั้นกดวางสายไป ดูให้แน่ใจอีกทีว่าปลายสายถูกตัดแล้วก่อนจะแทบโยนมันลงไปบนหมอนอีกใบข้างๆ เต๋ามองเขาที่กำลังมือสั่นและริมฝีปากกำลังหอบเอาอากาศเขาปอดเหมือนไปวิ่งมาเหนื่อยๆ
บอกให้รีบๆวางแล้วนะครับเต๋าพูดเบาๆชิดริมหูก่อนจะไล้เลียพร้อมขบกัดเบาๆแต่แค่นั้นอารมณ์ของคชาก็ยิ่งพุ่งขึ้นสูง
ร่างเล็กเอามือคล้องคอของเต๋าไว้ สองขาก็ยกขึ้นเสียดสีข้างของเต๋าไปด้วย ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยคิดเลยว่าสักวันตัวเองจะทำอะไรแบบนี้กับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน
ก็รีบ อื้อ .. ได้ แค่ อ่ะ นี้คชาพูดตอบ ร่างสูงค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตัวเองและร่างเล็กออกไปจากตัวทั้งหมดช้าๆ ทั้งๆที่จริงแล้วเขาก็แทบจะกระชากมันออก ไอ้ตอนคุยโทรศัพท์นั่นก็เหมือนกันเขาอยากจะโยนมันออกไปนอกห้องซะตั้งแต่ตอนที่ยังไม่รับเลยด้วยซ้ำ
พอทั้งสองร่างเปลือยเปล่าเต๋าก็กลับมาคร่อมคชาเอาไว้อีกครั้ง ริมฝีปากประกบลงไปหาริมฝีปากของคชาอย่างเร่งรีบ สองมือก็คลึงที่ยอดอกเล็กเล่นก่อนที่มันจะเลื่อนลงไปจับที่แกนกายของร่างเล็กที่เต็มไปด้วยความต้องการ
ฮื้อ .. ตะ เต๋า อ๊ะมือข้างหนึ่งร่างเล็กก็ทั้งกำทั้งดึงผ้าปูเตียงไว้แน่น ส่วนอีกข้างก็จับไว้ที่ไหล่ของเต๋าแน่น
ร่างสูงผละมือออกจากแก่นกายของคชาเพื่อมาจัดการเอาขาทั้งสองข้างขึ้นพาดที่เอวตัวเอง ร่างเล็กจัดการรัดมันเอาไว้อย่างลืมตัวก่อนที่เต๋าจะใช้มือแค่ข้างเดียวมาช่วยคชาส่วนอีกข้างก็ดันนิ้วเข้าไปทางช่องด้านหลังค่อยๆขยับเข้าออกพร้อมกับเพิ่มจำนวไปเรื่อยๆ คชานอนส่ายหน้าไปกับหมอนแรงๆแค่ด้านหน้าที่เต๋าช่วยเขาก็จะไม่ไหวอยู่แล้ว และนี่เล่นมาทั้งหน้าทั้งหลังคชาไม่ตายเลยหรอว่ะ !!
ตะ เต๋า .. อื้อ อ๊ะ อ๊า
ชา อืม .. มะ ไม่ไหวแล้ว ขอนะเต๋าเอ่ยชิดริมฝีปากบางที่เปล่งเสียงครางเร้าอารมณ์อยู่ด้านล่าง
ขะ .. เข้า .. มา ฮร่า .. ฮื้อ เหอะคชากัดปากตัวเองเบาๆตอนนี้เขาจะไม่เหลือสติจริงๆแล้วละ
เต๋าค่อยๆดันแกนกายเข้าไปเมื่อคชาพร้อมแล้ว สองขาที่โอบรัดเอวเขาไว้ยิ่งรัดแน่นขึ้นพร้อมกับที่มันถูไถไปมาเบาๆอยู่ที่สีข้าง ร่างเล็กที่นอนอยู่จะรู้ไหมว่ามันทำให้เขาอยากจะกระแทรกกายเข้าไปหาอย่างแรงๆเสียให้ได้
เจ็บมาก อื้อ .. รึเปล่าครับ ?ร่างสูงถามเมื่อเห็นร่างเล็กกัดปากตัวเองแล้วหลับตาแน่น
จะ เจ็บ ตะ แต่ ไม่เป็นไรตอนนี้คชาเปลี่ยนมาใช้มือทั้งสองข้างคล้องคอเต๋าไว้แทน
อื้อ ทน อ่า หน่อยนะ ฮ่ะ ชาเต๋าก้มลงทำรอยดูดดุนเพิ่มขึ้น เมื่อเข้ามาภายในร่างเล็กจนสุด
เต๋าขยับร่างกายเข้าออกช้าๆและค่อยๆเร็วขึ้น มือข้างหนึ่งยังคงคอยช่วยคชาอยู่ส่วนอีกข้างก็ลูบไล้ไปทั่วร่างเล็กๆนั่น เต๋าแทบคลั่งเมื่อคชาค่อยๆขยับตัวเองสวนทางกับเขา สองแขนรัดร่างของเขาไปกอดไว้แน่นขาก้ด้วยเช่นกัน
อ๊าาาาาาาาาาคชาปลดปล่อยออกมาเลอะมือหนาร่างเล็กหอบน้อยๆ ช่องทางด้านหลังยังคงถูกเต๋าขยับเข้าออกเรื่อยๆและดูเหมือนจะเร่งขึ้นด้วย
อีก แปป นะ อื้ออ ครับเต๋าเงยหน้ามาบอกเขา คชานอนหอบนิ่งๆให้เต๋าทำตามใจได้สักพักร่างสูงก็ปลดปล่อยเข้ามาในช่องทางด้านหลัง คชาเกร็งตัวเองเล็กน้อยตอนที่เต๋าถอนตัวออก ร่างเล็กหลับตาลงช้าๆด้วยความเหนื่อยอ่อน

__________________________________________________________________________________

The destiny ... I can't deny it' 4

 # Chapter 4
__________________________________________________________________________________

ด้วยความตกใจทำให้คชาพยายามจะร้องประท้วงแต่ก็กลับกลายเป็นว่าเปิดช่องทางให้ร่างสูงเข้ามากอบโกยความหวานที่ตนเคยได้สัมผัสเมื่อนานมาแล้วมากขึ้น มือของคชาทุบไปที่หลังของเต๋าอย่างแรงพยายามให้ปล่อยแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
และสิ่งที่ทำให้ตกใจสำหรับคชามันไม่ใช่แค่เขาถูกไอ้บ้านี่จูบ แต่เป็นภาพที่แสนเลื่อนลาง ร่างของเขาที่เปลื่อยเปล่านอนอยู่บนเตียงแต่อยู่ด้านล่างของคนที่กำลังจูบเขาอยู่ในตอนนี้
คชาถูกผละจูบออกหลังจากผ่านมาสักพักแต่มือที่ถูกอีกคนจับกุมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ยังไม่ถูกผละออกไปสักที อีกมือของร่างสูงจับที่ใบหน้าของคชาให้เงยไปมองหน้าก่อนจะเอื่อมไปหมุนลูกบิดประตูดึงคนตัวเล็กให้เข้าไปในห้องและผลักให้นอนราบไปกับเตียงอย่างรวดเร็ว
เห้ย ! จะทำอะไรว่ะ !”คชารีบลุกขึ้นมานั่ง .. เขาเคยเปลี่ยนดวงชะตาให้คนอื่นมาแล้ว และทำไมคราวนี้เขาจะเปลี่ยนชะตาชีวิตของเขาเองไม่ได้
เต๋าไม่ตอบเหมือนเดิมแต่การกระทำเปลี่ยนไป ร่างสูงก้าวขึ้นเตียงมาคร่อมตัวของคชาไว้ก่อนจะถอดเสื้อของร่างเล็กโยนทิ้งไป รวบมือของคชาไว้เหนือหัวด้วยมือเดียวก่อนจะก้มลงไปคลอเคลียที่ซอกคอขาว
ทั้งกลิ่นเหล้าและรสเหล้าบางๆที่ติดอยู่ในปากจากร่างสูงทำให้คชาอยู่ไม่สุข ร่างเล็กเริ่มดิ้นแต่ยังไงก็ไม่สามารถหลุดออกจากตัวร่างสูงได้ มันต้องไม่เป็นอย่างที่เซ้นส์เขาบอกสิ เขาจะต้องไม่ผิดพลาดเป็นครั้งที่สองสิ !!
เห้ย ! กูบอกให้ปล่อย ! .. ออกไป !! ทำไมแรงเยอะอย่างงี้ว่ะ !!!”
ร่างสูงเงยหน้าออกมาจากซอกคอขาวก่อนจะจูบที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง ลิ้นร้อนพยายามจะดุนดันให้เข้าไปในโพรงปากแต่คชาก็เม้มแน่น ร่างสูงจึงเปลี่ยนเป้าหมายมาที่หน้าอกขาวบางแทน เต๋าขบเม้มดูดดุนมันจนเกิดเป็นรอยแดงไปทั่ว ก่อนจะใช้มืออีกข้างมาสัมผัสคลึงกับยอดอกเบาๆ
ร่างสูงวกขึ้นมาใช้ลิ้นสัมผัสกับยอดอกทั้งสองข้างแทนนิ้วมือ ขบเม้มเบาๆพยายามให้ร่างข้างใต้รู้สึกเสียวซ่านกับการกระทำนี้บ้าง ส่วนมือหนาก็ลูบไล้ไปตามลำตัวร่างเล็ก ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ขอบกางเกงของคชา เต๋าหยุดทุกการกระทำแสนปลุกเล้าก่อนจะเงยหน้ามามองคชาเต็มๆตา
อย่าร่างเล็กเอ่ยเสียงแผ่วเมื่อสบเข้ากับดวงตาของร่างสูง ในดวงตากำลังถูกคลอไปด้วยน้ำใสที่ถ้าร่างสูงไม่ยอมหยุดการกระทำทั้งหมดทั้งมวลมันคงได้ไหลออกมาเป็นน้ำตาอย่างแน่นอน
ขอโทษแม้จะพูดออกมาแบบนั้นแต่เต๋าก็ไม่ยอมปล่อยคชาออกเสียที แถมยังถอดกางเกงส่วนล่างของร่างเล็กโยนทิ้งตามเสื้อไปอีก ตอนนี้ร่างของคชาเปลื่อยเปล่า น้ำตาของร่างเล็กค่อยๆไหลลงไปยังผ้าปูที่นอน
ทั้งภาพในความทรงจำและเซ้นส์กำลังจะเกิดขึ้นจริงอีกครั้ง
ร่างสูงก้มลงจูบที่ริมฝีปากร่างเล็กอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง แต่ผลก็ยังคงเหมือนเดิม คชายังคงไม่ยอมให้เขาลุกล้ำเข้าไปด้านใน เต๋าจึงต้องจำยอมปล่อยผ่านมันไปก่อน ทุกการกระทำกลับมายังจุดเดิมริมฝีปากหนากำลังขบเม้นไปตามร่างกายของคนใต้ล่าง คชายังคงดิ้นอยู่แต่แรงที่เบาลงมันก็ไม่ส่งผลอะไรกับเขาอยู่แล้ว
เต๋าปล่อยมือออกจากข้อมือเล็กของคชามาถอดเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง แต่ก็ยังคงจับร่างเล็กให้อยู่ภายใต้ร่างของตนอยู่ดี ร่างสูงโยนมันทิ้งลงข้างเตียงไม่สนว่าของใครเป็นของใคร
คชามองการกระทำนั้นด้วยน้ำตาเขากัดปากไว้แน่นพยายามเก็บความเจ็บปวดจากภายในไม่ให้เผยไปให้อีกคนเห็น ร่างเล็กหยุดดิ้นลงแล้วเพราะรู้ว่าดิ้นอย่างไรก็หนีไม่ผ้นแล้วตอนนี้
เต๋าลุกออกจากร่างเล็กไปอยู่ตรงปลายเท้าก่อนจะกลับเข้ามาอยู่ตรงระหว่างขาทั้งสองข้างที่อยู่ตรงเอวของร่างสูง คชาเบนหน้าหนีไม่มองการกระทำให้มันเก็บเป็นความทรงจำทำร้ายตัวเองไปมากกว่านี้
ขอโทษเต๋าพูดคำนี้อีกครั้ง
ถ้ายังหยุดการกระทำไม่ได้ .. ก็อย่าพูดคำนี้ !”คชาหันมาตอบพร้อมน้ำตาก่อนจะเบนหน้าหนีไปอีกครั้ง
เศรษฐพงค์ค่อยๆสอดนิ้วเข้ามาที่ช่องทางหลังของร่างเล็กช้าๆ คชาเม้มปากแน่นกว่าเดิมด้วยความเจ็บที่แล่นเข้าสู้ร่างกาย และจิตใจเป็นครั้งที่สอง ร่างสูงค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกช้าๆเมื่อร่างกายร่างเล็กเริ่มชินร่างสูงก็ค่อยๆเพิ่มจำนวนนิ้วให้มากขึ้น
ความอุ่นร้อนในตัวของคชาทำให้คนอย่างเต๋าแทบคลั่ง แค่นิ้วเขาก็เป็นได้ถึงขนาดนี้ไม่อยากนึกถึงเวลาต่อจากนี้เลยว่าเขาจะเป็นยังไง ร่างสูงถอนเอานิ้วออกก่อนจะค่อยๆสอดแทรกแกนกายของตัวเองเข้าไปแทนที่
จะ เจ็บ โอ๊ย !”คชาแทบจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อร่างสูงดันแกนกายเข้ามาในตัวเขา น้ำตาที่ไหลรินเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมแทบจะเท่าตัว
ขอ .. อืม ขอโทษเศรษฐพงค์พยายามดันเข้ามาจนสุด ก่อนจะทิ้งไว้สักพักแล้วค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ
ฮึก จะ เจ็บคชายังคงกัดปากอยู่อย่างนั้นแต่เสียงที่ลอดออกมาก็ทำให้เต๋ารู้ว่าร่างเล็กร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิม แถมร่างเล็กๆใต้เขาก็สั่นซะจนเหมือนเจ้าเข้าขนาดนี้ด้วย
กลิ่นเหล้าในปากของคชาค่อยๆหายไปและมันมาแทนที่ด้วยกลิ่นเลือดแทน ร่างสูงก้มลงมาจูบที่หน้าผากของเขา ตามมาด้วยสัมผัสที่ดวงตา แก้ม ปาก และปลายคาง เขาเข้าใจว่าเต๋ากำลังปลอบแต่เขาไม่เข้าใจการกระทำที่มันกำลังเป็นไปอยู่ในตอนนี้ ไม่เข้าใจเลย
เสียงสะอึกที่ดังออกมาบ้างบางทีปนกับเสียงครางเบาๆของเต๋า ร่างสูงเริ่มขยับเข้าออกเร็วขึ้นในตัวของเขาตามแรงอารมณ์ของตัวเอง เลือดสีแดงสดไหลออกมาเปอะผ้าปูที่นอนของเต๋าแต่ร่างสูงไม่ได้ให้ความสนใจกับมันเลยสักนิด
เต๋าครางยาวออกมาเมื่อถึงขีดสุด ร่างสูงถอนตัวออกจากช่องทางหลังและล้มลงทาบทับร่างเล็กของคชาที่นอนนิ่งหลับตาแน่นมาได้สักพักแล้ว คชาดันร่างของคนหมดสติออกก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่งบนเตียง ความรู้สึกที่เป็นตั้งแต่เริ่มกระทำจนมาถึงตอนนี้ยังไงก็คือ เจ็บ .. เจ็บทั้งที่ตัวและใจ

__________________________________________________________________________________