# Chapter 17
__________________________________________________________________________________
“หึ ! กูจะไม่ยอมให้ใครมาเอามึงไปจากกูแน่”เต๋าพูดแล้วกระชากกางเกงของร่างเล็กออกจากตัว
คชายิ่งพยายามถีบตัวออกห่างเต๋ามากขึ้นแต่ก็ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะตอนนี้ทั้งร่างแทบจะถูกทาบทับโดยร่างสูงหมดแล้ว
“มึงมีสติหน่อยดิว่ะ !”คชาพูดแทบจะตะโกนเพื่อทำให้อีกคนสนใจฟังกับบ้างแต่ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยอะไรเลยเมื่อเต๋าจับข้อมือทั้งสองข้างของเขากดไว้กับพื้นและเริ่มลงมือละเลงริมฝีปากกับยอดอกด้วยความรุนแรงจนตอนนี้มันเริ่มจะเจ็บจนช้ำแล้ว
“กูมีสติดี กูถึงได้ทำแบบนี้ไง”
“โอ้ย ! จะ เจ็บ !”คชาร้องท้วงเมื่อเต๋ากัดซ้ำๆเดิมๆที่ยอดอก
ร่างสูงผละออกไปและลงมือทำแบบเดียวกันกับอีกข้าง … ถ้านี่คือคำว่ามีสติดีของเต๋า งั้นก็แปลว่าที่มันทำอยู่ในตอนนี้มันตั้งใจสินะ
เต๋าเงยหน้ามาจูบกับริมฝีปากบางที่เม้นปิดกันเน้นจนขึ้นสีซีดๆ
เรียวลิ้นหนาไล้ไปรอบริมฝีปากที่ตอนนี้มีสีแดงปนอยู่บางๆเพราะเลือดที่มาจากมุมปากแตกๆของคนตัวขาว จนแล้วจนรอดคชาก็ไม่สามารถทนไปได้นานในเมื่อเต๋าเริ่มกัดแล้วพยายามจะเม้มริมฝีปากล่างเพื่อให้ร่างเล็กยอมเปิดปากออก
“อื้อออ !”คชาสะดุ้งเมื่อมือหนาที่ผละออกไปจากข้อมือเมื่อไหร่ไม่รู้เริ่มไปลูบไล้ที่ส่วนล่างของตัวเอง
คชาใช้มือข้างที่เป็นอิสระมาทุบที่แผ่นหลังกว้างแต่ไม่นานก็ต้องบีบมือที่ไหล่หนาแน่นเพราะเต๋าเริ่มรุกรานเขามากกว่าเดิม
ร่างสูงไล้ริมฝีปากลงมาตามแนวคางกัดและดูดเม้มไปตลอดทางที่ริมฝีปากลากผ่าน
คชาตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อความเจ็บแสบมันมากขึ้นจากแรกๆจนตอนนี้ทั้งตัวเขาเต็มไปด้วยรอบจูบรอยกัด
สักพักเต๋าก็ผละออกจากตัวของคชาถอดเสื้อของตัวเองออกและนำมาฉีกเป็นสายยาวๆ
เต๋าจับข้อมือทั้งสองข้างของคชาแล้วนำมาผูกกับขาเตียงไว้ … คชาเกลียดการกระทำนี้ที่สุดและเต๋ากำลังทำมันด้วยตัวของมันเอง !!
“ไม่เอา .. ปล่อย !”คชาดิ้นแต่ไม่ทันแล้วเพราะตอนนี้ดิ้นเท่าไหร่ผ้าที่รัดข้อมือไว้กับขาตียงมันก็ไม่หลุดออกหรอก
เต๋าจับตัวคชาไว้ให้อยู่นิ่งๆแล้วเริ่มทาบทับลงมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้ต่างจากเดิมเพราะมันไม่มีอะไรปกปิดร่างกายเลยเหมือนเขา
“ไม่ทันแล้ว”เต๋าพูดและจับร่างของคชาให้นอนคว่ำลง
จับยกส่วนล่างให้สูงขึ้นจากพื้นและเริ่มส่งนิ้วเข้าไปด้านใน
คชากัดปากตัวเองแน่นเขาเจ็บทั้งตัวทั้งใจในขณะเดียวกันอีกคนกลับกำลังมีความสุขที่ได้ทำแบบนี้กับเขา
“พะ พอ .. ไม่เอา ฮึก แล้ว”น้ำตาสีใสไหลหยดบนพื้นเมื่อร่างสูงเริ่มแทรกแก่นกายเข้ามา
ความอุ่นร้อนภายในร่างเล็กยิ่งทำให้สติของเต๋ากระเจิงร่างสูงหลับตาลงแล้วพยายามแทรกแก่นกายเข้ามาให้มากยิ่งขึ้น
… น้ำตาที่หยดลงบนพื้นพวกนี้มันคงไม่มีความหมายเพราะไม่มีใครที่จะสนใจมันเลยสักคน
“อ่ะ ชา … อืมม”เต๋าครางเสียงกระเส่าแล้วก้มลงมาแนบลงไปกับหลังของเขา
มือหนึ่งพยุงร่างเล็กไว้ส่วนอีกมือก็ดันพื้นไว้ไม่ให้ล้มลงไป
“จะ เจ็บ .. ฮือ ฮึก .. พอ ไม่”เต๋ากระแทรกกายเข้ามาไม่หยุดยั้ง ไม่สนใจว่าตอนนี้น้ำตาหยดใสจะไหลร่วงไปบนพื้นขนาดไหน
แม้กระทั่งเลือดสีแดงที่ไหลตามแนวขาเพรียวเต๋าก็ไม่ได้สังเกตสนใจมันเหมือนกัน
“คชา .. อ่ะ อืออ”เต๋ายิ่งเร่งแรงเข้าออกพร้อมทั้งจูบแผ่นหลังเล็กที่สั่นไหวไปด้วย
“ออกไป .. ฮืออ .. หยุด ฮึก”
“ชา .. ชา .. อ่าาาาาาาา”น้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยในตัวของร่างเล็ก
เต๋าปล่อยตัวของคชาในนอนอยู่บนพื้นช้าๆแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบกระดาษทิชชู่แถวๆนั้นเพื่อจะนำมาทำความสะอาด
ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบคชาหลับตาลงช้าๆเมื่อเต๋าเดินกลับมาที่เดิมในมือของร่างสูงถือกล่องทิชชู่ไว้แล้วเต๋าก็ค่อยๆนำมันมาเช็ดหลักฐานที่เขากระทำไว้เมื่อกี้
คชาขยับตัวหนีเล็กน้อยเมื่อร่างสูงทำความสะอาดให้เขา
ตัวของคชาสั่นไหวเบาๆเมื่อน้ำตาที่พึ่งจะหยุดไหลลงมาอีกครั้ง
__________________________________________________________________________________
