The destiny ... I can't deny it' 17

# Chapter 17

__________________________________________________________________________________

“หึ ! กูจะไม่ยอมให้ใครมาเอามึงไปจากกูแน่”เต๋าพูดแล้วกระชากกางเกงของร่างเล็กออกจากตัว คชายิ่งพยายามถีบตัวออกห่างเต๋ามากขึ้นแต่ก็ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะตอนนี้ทั้งร่างแทบจะถูกทาบทับโดยร่างสูงหมดแล้ว

“มึงมีสติหน่อยดิว่ะ !”คชาพูดแทบจะตะโกนเพื่อทำให้อีกคนสนใจฟังกับบ้างแต่ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยอะไรเลยเมื่อเต๋าจับข้อมือทั้งสองข้างของเขากดไว้กับพื้นและเริ่มลงมือละเลงริมฝีปากกับยอดอกด้วยความรุนแรงจนตอนนี้มันเริ่มจะเจ็บจนช้ำแล้ว

“กูมีสติดี กูถึงได้ทำแบบนี้ไง”

“โอ้ย ! จะ เจ็บ !”คชาร้องท้วงเมื่อเต๋ากัดซ้ำๆเดิมๆที่ยอดอก ร่างสูงผละออกไปและลงมือทำแบบเดียวกันกับอีกข้าง … ถ้านี่คือคำว่ามีสติดีของเต๋า งั้นก็แปลว่าที่มันทำอยู่ในตอนนี้มันตั้งใจสินะ

เต๋าเงยหน้ามาจูบกับริมฝีปากบางที่เม้นปิดกันเน้นจนขึ้นสีซีดๆ เรียวลิ้นหนาไล้ไปรอบริมฝีปากที่ตอนนี้มีสีแดงปนอยู่บางๆเพราะเลือดที่มาจากมุมปากแตกๆของคนตัวขาว จนแล้วจนรอดคชาก็ไม่สามารถทนไปได้นานในเมื่อเต๋าเริ่มกัดแล้วพยายามจะเม้มริมฝีปากล่างเพื่อให้ร่างเล็กยอมเปิดปากออก

“อื้อออ !”คชาสะดุ้งเมื่อมือหนาที่ผละออกไปจากข้อมือเมื่อไหร่ไม่รู้เริ่มไปลูบไล้ที่ส่วนล่างของตัวเอง คชาใช้มือข้างที่เป็นอิสระมาทุบที่แผ่นหลังกว้างแต่ไม่นานก็ต้องบีบมือที่ไหล่หนาแน่นเพราะเต๋าเริ่มรุกรานเขามากกว่าเดิม

ร่างสูงไล้ริมฝีปากลงมาตามแนวคางกัดและดูดเม้มไปตลอดทางที่ริมฝีปากลากผ่าน คชาตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อความเจ็บแสบมันมากขึ้นจากแรกๆจนตอนนี้ทั้งตัวเขาเต็มไปด้วยรอบจูบรอยกัด

สักพักเต๋าก็ผละออกจากตัวของคชาถอดเสื้อของตัวเองออกและนำมาฉีกเป็นสายยาวๆ เต๋าจับข้อมือทั้งสองข้างของคชาแล้วนำมาผูกกับขาเตียงไว้ … คชาเกลียดการกระทำนี้ที่สุดและเต๋ากำลังทำมันด้วยตัวของมันเอง !!

“ไม่เอา .. ปล่อย !”คชาดิ้นแต่ไม่ทันแล้วเพราะตอนนี้ดิ้นเท่าไหร่ผ้าที่รัดข้อมือไว้กับขาตียงมันก็ไม่หลุดออกหรอก เต๋าจับตัวคชาไว้ให้อยู่นิ่งๆแล้วเริ่มทาบทับลงมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้ต่างจากเดิมเพราะมันไม่มีอะไรปกปิดร่างกายเลยเหมือนเขา

“ไม่ทันแล้ว”เต๋าพูดและจับร่างของคชาให้นอนคว่ำลง จับยกส่วนล่างให้สูงขึ้นจากพื้นและเริ่มส่งนิ้วเข้าไปด้านใน คชากัดปากตัวเองแน่นเขาเจ็บทั้งตัวทั้งใจในขณะเดียวกันอีกคนกลับกำลังมีความสุขที่ได้ทำแบบนี้กับเขา

“พะ พอ .. ไม่เอา ฮึก แล้ว”น้ำตาสีใสไหลหยดบนพื้นเมื่อร่างสูงเริ่มแทรกแก่นกายเข้ามา ความอุ่นร้อนภายในร่างเล็กยิ่งทำให้สติของเต๋ากระเจิงร่างสูงหลับตาลงแล้วพยายามแทรกแก่นกายเข้ามาให้มากยิ่งขึ้น

… น้ำตาที่หยดลงบนพื้นพวกนี้มันคงไม่มีความหมายเพราะไม่มีใครที่จะสนใจมันเลยสักคน

“อ่ะ ชา … อืมม”เต๋าครางเสียงกระเส่าแล้วก้มลงมาแนบลงไปกับหลังของเขา มือหนึ่งพยุงร่างเล็กไว้ส่วนอีกมือก็ดันพื้นไว้ไม่ให้ล้มลงไป

“จะ เจ็บ .. ฮือ ฮึก .. พอ ไม่”เต๋ากระแทรกกายเข้ามาไม่หยุดยั้ง ไม่สนใจว่าตอนนี้น้ำตาหยดใสจะไหลร่วงไปบนพื้นขนาดไหน แม้กระทั่งเลือดสีแดงที่ไหลตามแนวขาเพรียวเต๋าก็ไม่ได้สังเกตสนใจมันเหมือนกัน

“คชา .. อ่ะ อืออ”เต๋ายิ่งเร่งแรงเข้าออกพร้อมทั้งจูบแผ่นหลังเล็กที่สั่นไหวไปด้วย

“ออกไป .. ฮืออ .. หยุด ฮึก”

“ชา .. ชา .. อ่าาาาาาาา”น้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยในตัวของร่างเล็ก เต๋าปล่อยตัวของคชาในนอนอยู่บนพื้นช้าๆแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบกระดาษทิชชู่แถวๆนั้นเพื่อจะนำมาทำความสะอาด

ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบคชาหลับตาลงช้าๆเมื่อเต๋าเดินกลับมาที่เดิมในมือของร่างสูงถือกล่องทิชชู่ไว้แล้วเต๋าก็ค่อยๆนำมันมาเช็ดหลักฐานที่เขากระทำไว้เมื่อกี้ คชาขยับตัวหนีเล็กน้อยเมื่อร่างสูงทำความสะอาดให้เขา ตัวของคชาสั่นไหวเบาๆเมื่อน้ำตาที่พึ่งจะหยุดไหลลงมาอีกครั้ง

__________________________________________________________________________________